İlk olarak yakılan ocaklardaki sıcak baca gazlarının mekan içindeki döşeme altı zeminde ve duvar içinde açılan kanallardan dolaştırılması fikri ile ortaya çıkmıştır. M.Ö. 80'lerde Çin, Tibet, Roma ve Rusya da uygulamalarına rastlanan yerden ısıtma sistemi Anadoluda M.Ö. 1200'lü yıllarda kullanılmaya başlanmıştır. Bölgemizdeki ilk örneklerinden bir tanesi de Gevher Nesibe Daruşşifası’dır ( KAYSERİ ). Daha sonraları yerden ısıtma uygulamaları değişiklik göstererek baca gazları yerini kızgın su buharına bırakmıştır. 1697 de Thomas Saverey ve 1712 de Thomas Newcomen’in İngiltere de yaptıkları çalışmalar neticesindeki geliştirdikleri buhar makineleri sayesinde endüstride de kullanılmaya başlanılan yerden ısıtma sistemi 1900'lü yıllara kadar sistematik anlamda sürekli kendini yenilemiştir. O yıllarda kanallar yerine döşeme altına demir borular yerleştirilerek sistem hazırlanmış ve kızgın su buharı yerine daha az enerji gerektiren sıcak su dolaştırılarak ısıtma yoluna gidilmiştir. Yerden ısıtma sistemine yönelik ilk fiili çalışmalar 1907 yılında İngiltere de A.H. Barker tarafından yapılmış ve 1929 da Almanya da Dr.Ing.Kollmer tarafından proje uygulamaları formulize edilmeye başlanmıştır. Sistem 1970 lerde tüm dünyada tamamen kabul görmüştür.
Ülkemizde de 1970’te yapılan Kocatepe Camii (ANKARA)’nde de bakır borular kullanılarak yerden ısıtma sistemi yapılmıştır. 1974-1978 arası Avrupa da 10 milyon m² üzerinde uygulanan yerden ısıtma sistemi başarısını 1978 de Brüksel de düzenlenen enerji konvansiyonunda birincilikle taçlandırmıştır.
Günümüzde plastik sektöründe kaydedilen gelişmeler neticesinde uygulaması zor demir ve bakır borular yerine plastik borular kullanılmakta ve yerden ısıtma sistemi gelişimini hızlandırmaktadır. Hollanda ve Almanya da sistem %50 oranında kullanılmakta bu oran İzlanda da jeotermal yapı ile birlikte daha da artmaktadır. Ülkemizde de yerden ısıtma kullanım oranı %20 lerde olup hızlı gelişimini sürdürmektedir.
